In deze persoonlijke blog deel ik waarom balans vinden voor mij, als vrouw met autisme, een dagelijkse uitdaging is. Hoe ik mijn energie verdeel, wat mij helpt en waarom onverwachte situaties zoveel impact kunnen hebben. Herkenbaar voor velen – of juist helpend om beter te begrijpen wat leven met autisme betekent
Praten kost energie bij autisme – Hoe ik omga met mentale uitputting na gesprekken. Praten lijkt iets simpels. Maar voor mij – en voor veel mensen met autisme – is het allesbehalve vanzelfsprekend. Gesprekken, hoe leuk ook, kunnen mij mentaal compleet uitputten. In dit persoonlijke blog neem ik je mee in mijn ervaring: hoe sociale situaties voelen, wat ik nodig heb om te herstellen en hoe ik probeer mijn energie te bewaken.
Herkenbaar of juist nieuw voor je? Lees mee.
Wat de meeste mensen niet weten en begrijpen is, dat ik omschakeltijd en hersteltijd nodig heb. De mensen zien het niet aan mij.
Ik merk aan mijzelf dat ik aan het overleven ben in plaats van leven. Dit komt doordat mijn structuur gewijzigd is in mijn privé-situatie.
Karin en ik mochten zaterdag op de Landelijke dag van Mama Vita twee keer een lezing geven over autisme en Burn-out.
Voor het eerst dat ik op de Landelijke Mamavita dag was. Eigenlijk kon ik vorig jaar ook wel hierheen, omdat ik Regiomoeder van Friesland (samen met Wietske Hoekstra) was. Ik heb toen de keuze gemaakt om niet te gaan, hoe jammer ik het ook vind.
Waarom ben ik nu wel gegaan en vorig jaar niet. Als doel lezing geven kost mij minder energie dan als regiomoeder.
Een activiteit doen of ergens heen gaan is voor mij geen ontspanning. Het kost mij zoveel energie, dat ik echt een dag/anderhalve dag bij moet komen om mij weer op te laden. Dit komt vooral door mijn autisme.
Het is niet zo makkelijk om de energie in balans te houden. Overal moet ik rekening mee houden. Aan de ene kant 50% aan mijzelf denken en…
Voordat ik mijn eerste burn-out kreeg in 2011, ging ik alsmaar door, totdat ik letterlijk en figuurlijk neer viel. Ik nam geen rust, slapen ging niet meer. Op het laatst sliep ik maanden niet, maar ging wel naar het werk. Ik vond het werk te belangrijk.
Als alles goed gaat, heb ik niet zoveel last van mijn autismekenmerken. Ik kan dan heel goed functioneren, zowel thuis als op het werk.
Maar als iets veranderd, (ook als is het voor iemand anders iets kleins) heb ik echt last van mijn autismekenmerken.