Karin en ik mochten zaterdag op de Landelijke dag van Mama Vita twee keer een lezing geven over autisme en Burn-out.
Voor het eerst dat ik op de Landelijke Mamavita dag was. Eigenlijk kon ik vorig jaar ook wel hierheen, omdat ik Regiomoeder van Friesland (samen met Wietske Hoekstra) was. Ik heb toen de keuze gemaakt om niet te gaan, hoe jammer ik het ook vind.
Waarom ben ik nu wel gegaan en vorig jaar niet. Als doel lezing geven kost mij minder energie dan als regiomoeder.
Ik merk aan mijzelf dat ik aan het overleven ben in plaats van leven. Dit komt doordat mijn structuur gewijzigd is in mijn privé-situatie.
Wat de meeste mensen niet weten en begrijpen is, dat ik omschakeltijd en hersteltijd nodig heb. De mensen zien het niet aan mij.
Net als ik hebben heel veel mensen hebben naast hun werk ook andere taken, Om dit dagelijks in balans te brengen vind ik persoonlijk erg moeilijk. Ik heb niet alleen te maken met de verschillende taken wat er moet gebeuren, maar ook rekening houden met mijzelf en mijn autismekenmerken.
Het is niet zo makkelijk om de energie in balans te houden. Overal moet ik rekening mee houden. Aan de ene kant 50% aan mijzelf denken en…
Als alles goed gaat, heb ik niet zoveel last van mijn autismekenmerken. Ik kan dan heel goed functioneren, zowel thuis als op het werk.
Maar als iets veranderd, (ook als is het voor iemand anders iets kleins) heb ik echt last van mijn autismekenmerken.
Een activiteit doen of ergens heen gaan is voor mij geen ontspanning. Het kost mij zoveel energie, dat ik echt een dag/anderhalve dag bij moet komen om mij weer op te laden. Dit komt vooral door mijn autisme.
Voordat ik mijn eerste burn-out kreeg in 2011, ging ik alsmaar door, totdat ik letterlijk en figuurlijk neer viel. Ik nam geen rust, slapen ging niet meer. Op het laatst sliep ik maanden niet, maar ging wel naar het werk. Ik vond het werk te belangrijk.
De meeste mensen weten niet dat gesprekken praten veel energie kost bij mij.