Als ik kijk naar de verschillende vormen van zelfzorg, zie ik dat ik de afgelopen jaren steeds bewuster bezig ben met mijn welzijn. Dat ging met vallen en opstaan.
Er zijn 5 soorten zelfzorg:
- Fysieke zelfzorg: Slapen, eten, drinken, beweging, rustbrengers en energiegevers.
- Mentale zelfzorg: Tijd vrijmaken voor jezelf, bewust aandacht bij gevoelens en emoties, positief denken, creativiteit, helpende gedachtes, mediteren, dankbaarheid, visualiseren en zelfontwikkeling.
- Sociale zelfzorg: Oog hebben voor je eigen behoeften in contact met anderen, tijd voor vrienden en familie, balans tussen werk en privé, bewust omgaan met sociale media.
- Hulpbronnen benutten: Steun uit je netwerk, hulp in het huishouden, boodschappen laten bezorgen, duidelijke afspraken maken met het gezin.
- Zelfliefde: Je sterke kanten kennen, dankbaar zijn voor wat er is, helemaal oké zijn met jezelf, jezelf waardevol vinden, positieve zelfspraak en je eigen pad volgen.
Jaren geleden
Voor mijn eerste burn-out in 2011 ging ik maar door, tot ik letterlijk en figuurlijk omviel. Ik nam geen rust. Slapen lukte niet meer. Maandenlang sliep ik nauwelijks, maar bleef toch werken. Mijn werk was te belangrijk. “Ik ben toch niet ziek?” dacht ik. Geen koorts, geen griep. Maar ik wilde niet inzien dat ik psychisch ziek was.
Tijd vrijmaken voor mezelf? Hoe dan? Dat kon toch niet? Mijn kind en man gingen voor. Als zij zich goed voelden, voelde ik me ook beter. Dacht ik. Maar dat was maar van korte duur. Al snel voelde ik me somber.
Aandacht geven aan mijn gevoelens en emoties vond (en vind) ik lastig. Ja, ik voel van alles – maar hoe moet ik ermee omgaan? Positieve gevoelens zijn vaak intens, maar geven me ook energie. Met negatieve gevoelens wil ik liever niet geconfronteerd worden. Verdriet, teleurstelling, pijn… ik probeer het te vermijden. Het komt vaak keihard binnen.
Contact met anderen vond ik wel gezellig, maar ook enorm vermoeiend. Zoveel prikkels en informatie – niet alleen wat iemand zegt, maar ook alles wat ik aanvoel. Pas thuis, in mijn veilige omgeving, kan ik dat verwerken. Vaak ben ik dan totaal uitgeput.
De balans tussen werk en privé? Die was er niet. Mijn werk was alles voor me, mijn houvast. Toen dat wegviel, viel alles weg. In huis deed ik van alles tegelijk, maar niks écht goed. Structuur ontbrak.
Hulpbronnen benutten
Mijn eerste reactie bij hulp vragen was: “Dat doe ik toch niet, ik kan het zelf wel!” Ik schaamde me. Wat zouden anderen denken? “Ze kan het niet aan. Wat een sukkel.” Zulke stemmetjes fluisterden in mijn hoofd.
Hoe gaat het nu?
elukkig is er veel veranderd. Ik ben nu veel bewuster bezig met zelfzorg. Zo draag ik een horloge dat me inzicht geeft in mijn slaap en stressniveau. Vroeger dacht ik alleen op gevoel: “Volgens mij slaap ik slecht.” Nu kan ik het ook daadwerkelijk terugzien. Dat helpt.
Beweging blijft een uitdaging. Samen met mijn zoon probeerden we een tijdlang wekelijks naar de sportschool te gaan. We waren enthousiast, sloten zelfs een tweejarig contract af. Maar het werkte niet: de muziek was te hard (ook met oordopjes), het was druk, en we waren vaak te moe. We stopten. Gelukkig dacht de sportschool mee en mochten we het contract opzeggen.
Inmiddels zijn we verhuisd naar St. Annaparochie. Mijn zoon gaat nu drie keer per week zelfstandig naar de sportschool – dat vind ik echt knap van hem. We hebben ook een pup van een jaar. Als hij werkt en ik thuis ben, ga ik twee keer per dag met de hond wandelen. Ook beweging!
Ik meldde me aan voor een gezondheids- en leefstijlprogramma. Ik wilde graag wat afvallen, maar alleen lukte dat niet. Ik had iemand nodig die me motiveerde. Dankzij begeleiding lukte het wél: ik viel vier kilo af. Niet door alles tegelijk te veranderen, maar stap voor stap. Eerst mijn ontbijt, daarna lunch en drinken. Het werkte. Toch merkte ik dat mijn aandacht verslapte en ik weer terugviel. Bewust bezig blijven is dus echt nodig.
Tijdens mijn NLP-opleiding maakte ik een persoonlijke reis. NLP draait om communicatie met jezelf en anderen. Hoe reageer ik op gedrag van anderen? Wat neem ik waar? Hoe kan dat anders? Ik leerde dat lichaam en geest elkaar beïnvloeden. Dat is belangrijk voor mij, omdat ik vaak blijf hangen in denken, denken, denken – en moeilijker bij mijn gevoel kom.
Tijd vrijmaken voor mezelf gaat nu beter. Meditatie is niet mijn ding, maar ik ben me wel bewuster van mijn ademhaling. Minder stress = meer veerkracht. Oefeningen die me helpen om in het moment te zijn – zoals bewust ruiken, zien, horen – zijn helpend.
Ik volgde drie jaar geleden de ACT-basisopleiding. Die gaf me inzicht in hoe gedachten werken, hoe we betekenis geven aan woorden, en hoe we kunnen omgaan met emoties zoals angst.
En het hulp vragen? Dat kostte me in het begin ontzettend veel moeite. Nu gaat het steeds makkelijker. Het is niet altijd leuk, maar het helpt wel.
Tot slot
Zelfzorg is voor mij een proces, geen eindpunt. Het vraagt bewustzijn, moed en doorzettingsvermogen. Maar het levert me ook rust, inzicht en meer balans op. En dat is het waard.
Herken jij jezelf hierin? Worstelen met balans, steeds maar doorgaan terwijl je eigenlijk rust nodig hebt, of moeite hebben met hulp vragen? Je bent niet alleen.
Vanuit mijn eigen ervaring én mijn werk als autismecoach geef ik regelmatig workshops, lezingen en trainingen over thema’s als zelfzorg, stress, autistische burn-out, omgaan met verwachtingen en energiemanagement.
Altijd met ruimte voor herkenning, rust en praktische handvatten die écht bij jou passen.
Benieuwd wat ik aanbied? Bekijk mijn actuele aanbod en agenda via deze link
Heb je vragen of wil je iets delen? Neem dan gerust contact met me op.
Je hoeft het niet alleen te doen.
0 reacties