Kleine inkijk hoe het bij mij werkt

Vanavond mogen Karin en ik een lezing autisme en depressie op locatie geven.

Deze dag heb ik niets ingepland. Dit doe ik bewust. Soms plan ik ’s morgens wel klanten in, maar als het niet nodig is, doe ik het niet.

Op zo’n dag wil ik niet te veel verschillende activiteiten hebben, want er komt toch niet veel uit mijn handen. Als ik wil, doe ik wat. Dat is mijn motto. Er moet niet iets ‘moeten’ tussen zitten, want daar krijg ik een bepaald ‘druk’ gevoel van.

Mentale voorbereiding

We hebben een presentatie gemaakt en deze voor de zekerheid uitgeprint. Je weet het maar nooit; straks werkt de beamer of de computer niet. Dan hebben we het altijd op papier. De presentatie is een leidraad. Het is niet vast dat we ons precies aan die presentatie houden. Dit hangt af van de vragen van de mensen. Zo kunnen we de lezing op maat geven. Voor de zekerheid heb ik ook een HDMI kabel mee, want ja, je weet het maar nooit. Ook heb ik kleine kaartjes voor mijzelf, voor het geval ik even niet weet wat ik moet zeggen. De kaartjes heb ik niet per se nodig, maar ze geven me een rustig gevoel.

Ik ga me verder niet voorbereiden wat ik moet zeggen. Dit heb ik wel vaker geprobeerd, maar het komt er toch niet uit zoals ik had gehoopt. Ik zeg gewoon wat er op dat moment uit komt. Zo spontaan. Het zit wel ergens in mijn hoofd, dus het komt vanzelf naar boven. 

Druk maken

Het geven van de lezing te geven vind ik niet zo spannend. Ja, een normale spanning, maar ik heb geleerd dat het wel goed komt Ik hoef me er geen zorgen over te maken.

Waar ik mij meer druk om maak, zijn dingen zoals:

• Kom ik wel op tijd?
• Ik moet wel even van tanken van tevoren. Ik hou niet van een halve tank. Ik weet niet hoeveel kilometer er van een streepje afgaat.
• Hoelaat moet ik ongeveer weg om op tijd te komen? Mijn inschattingsvermogen is namelijk niet mijn sterkste punt.
• Ik wil wel op tijd komen, het liefst een half uur van te voren om even te acclimatiseren en aan de omgeving n de mensen te wennen.

Op locatie

Als ik op locatie ben, heb ik de rol van spreker. Dit betekent dat ik constant ‘aan’ sta:

• Ik praat met mensen, ben sociaal, gezellig, lach en beantwoord vragen.
• Ik denk niet na, maak me geen zorgen.
• Actie, actie, actie – ik ga door.

Als ik terug naar huis rijd, voelt mijn hoofd helemaal gaar of leeg  of het lijkt wel alsof er watten in zitten. Dus dan gaat de automatische piloot aan.

In principe heb ik een hekel aan rijden in het donker, maar dat mag mijn pret niet bederven.

Dag erna

Normaal plan ik de dag of twee dagen daarna niets in, maar nu ik heb vrijdag en zaterdag een opleiding in Bilthoven. Deze lezing kwam ertussen.

Ik was te enthousiast om de lezing niet te doen. Nu ben ik me bewust dat ik zondag niet veel of niets kan doen. De dagen erna probeer ik rustig aan te doen en wat minder te plannen. 

Lezingen geven

Lezingen geven vind ik zo leuk en ik ben altijd erg enthousiast. Dit had ik niet verwacht. Een paar jaar geleden durfde ik niet eens op de voorgrond te treden. Ik zat achter de computer, veilig. Mijn gedachten waren:

• Wat zullen de mensen wel niet denken?
• Straks weet ik niet eens wat ik moet zeggen.
• Ik krijg vast een paniekaanval
• Ik krijg waarschijnlijk een rode kop

Maar nu? Geweldig!!!! Ik kan mijzelf zijn. Wat ik zeg, zo ben ik. Het komt er spontaan uit.

Ja, ik weet dat het me veel energie kost. Daar ben ik me bewust van. Maar moet ik het dan laten? NEE, dat doe ik niet meer. 

PS: prachtige foto gemaakt door J. Stakenburg.