Een leuke activiteit met een schaduwkant

Dit weekend met zoonlief naar de kaarsenworkshop geweest. Gezellig samen en het was erg interessant doen. Normaal is de groep groter, maar ditmaal waren we met z’n tweeën. Aan de ene kant jammer, maar aan de andere kant we hadden alle aandacht. We konden het mooi in onze tempo doen.

Een activiteit doen of ergens heen gaan is voor mij geen ontspanning. Het kost mij zoveel energie, dat ik echt een dag/anderhalve dag bij moet komen om mij weer op te laden. Dit komt vooral door mijn autisme.

Mijn autismekenmerken wat bij een activiteit doen speelt zijn o.a.

• Nieuwe situaties lastig
• Koetjes en kalfjes praten kost veel energie
• Ik vind het lastig om gesprekken op gang te houden
• Snel overzicht verliezen
• Te weinig energie, snel overprikkeld

Nieuwe situaties 

Een kaarsenworkshop is voor mij nieuw. Ik weet niet wat ik precies kan verwachten. Er spelen allemaal gedachtes in mijn hoofd.

• Wie; ik weet dat het een vrouw is. Maar legt ze het wel goed uit? Is het een aardige vrouw? Praat ze niet te snel? Is het een vrouw uit de hoogte (hier hou ik totaal niet van). Snap ik het wel? Kan ik het wel bijhouden?
• Waar; ik weet de plaats, maar waar is het precies? Kan ik wel parkeren? Is het een smalle straat? Is het een drukke straat?

Koetjes en kalfjes praten en lastig om gesprekken op gang te houden

We waren dus met z’n tweeën bij de kaarsenworkshop. We hadden het over verschillende dingen. Dus veel omschakelen. Omschakelen kosten mij veel energie. Praten en concentreren op de activiteit is ook vermoeiend. Ik kan het wel, maar het zuigt energie weg. Als het een wat grotere groep is, hoef je niet elke keer te praten. Kan je richten op de activiteit. De anderen praten wel.

En waar moet je over hebben? Oja daar kunnen we het ook wel overhebben. Voordeel is dat ik wel erg nieuwsgierig ben. Ik wil alles weten.

Te weinig energie, snel overprikkeld

Doordat het een nieuwe situatie is, verschillende gedachtes, veel moeten praten, veel omschakelen was mijn energie helemaal op toen wij thuiskwamen. De activiteit duurde maar 1,5 uur.

Nadeel was dat het ’s middags was. ’s ochtends denk je er toch aan. En hoe dichter de tijd kwam om te vertrekken, des te meer spanning naar boven kwam. Ik ben een persoon als ik de deur uitgaat, begint de spanning, totdat ik weer thuiskom. Dan komt de rust. Tot dan de hele dag spanning, overleven. Tussendoor lukt mij niet te ontspannen. Heb ik geprobeerd, dit werkt niet bij mij. Thuis is mijn ontspanningsmoment.

Het heeft anderhalve dag geduurd om mijn (mentale) energie weer op te laden. 

Activiteit vermijden

Ik vind het erg leuk om een activiteit te doen, maar het heeft een schaduwkant wat zwaar weegt. Ik weet dat het mij heel veel energie kost. Het is zo dubbel.  Als ik niet lekker in mijn vel zit, ga ik zeker geen activiteit doen.

Aan de ene kant knap je er misschien van op, maar als ik weinig energie hebt lukt het mij niet eens.  Ik probeer meer te genieten en activiteiten te doen, maar het is niet zo makkelijk.