Hoofd

Alarmlichtje van de auto; wat gaat er door mijn hoofd?

Drie weken geleden bracht ik mijn zoon naar z’n werk met de nieuwe auto. De auto reed fantastich, maar toen ging in één keer het alarmlichtje branden.

Ik weet dat het om bandenspanning gaat. Dit heb ik eerder meegemaakt. In principe niet erg en ik weet hoe het moet. MAAR……. 

Onderweg lette ik maar op één ding, het alarmlichtje. Voor mijn gevoel werd het steeds feller en feller. Dit was niet zo. En ik weet dat ik in principe nog wel mee kan rijden naar de tankstation om de banden weer meer spanning te geven. Als ik verder de dag niets te doen had, had ik dat zeker gedaan. Maar ik had deze dag druk, een beetje te veel klanten in gepland. Ik zou deze dag 08.30 uur op de locatie zijn, om de sleutel van de kantoorruimte op te halen. De eerste klant had ik om 09.00 uur en eindigde om 21.00 uur.

Je kunt het zien aan de hoofden hoe het proces begint.  

 

  • Hoofd A; Dit is normaal. Alleen als ik slaap en als ik thuis ben in mijn veilige omgeving is het groen. Ik stap de deur uit, wordt het gelijk geel. Dit is niet erg, ben ik gewend.
  • Hoofd B; Het lichtje begint te branden, de ruimte tussen de blokjes is gelijk weg. Ruimte tussen de blokjes betekent bij mij hersteltijd of omschakeltijd. Mijn hoofd gaat naar het overlevingsstrategie. Geel zit er nog in, dus ik kan nog wel wat bedenken wat ik kan doen.
  • Hoofd C; Voor mijn gevoel gaat het alarmlichtje steeds feller schijnen. Ik let niet zo zeer meer op de weg, ben gefocust wat ik kan doen. Ik weet hoe langer ik zo doorgaat dat ik bij Hoofd D kom. Hier moet ik niet inkomen. Als het helemaal rood is blokkeer ik kan ik niet meer nadenken.

Ik heb een oplossing kunnen bedenken. We hebben gelukkig twee auto’s en mijn man werkte dichtbij. Ik heb hem opgebeld dat ik als ik mijn zoon naar het werk heb gebracht de auto omruil. Ik neem zijn auto mee naar het werk en hij de mijne. Dit heb ik gedaan, was mooi om 08.15 uur op de locatie en ik kon aan het werk. Deze dag was wel een overlevingsdag. Mijn mentale energie was al leeg voordat de werkdag is begonnen.

Zo lief van mijn man en zoon; na werktijd hebben ze de banden spanning gegeven;). Hoefde ik dit de volgende dag niet meer te doen. 

 

Delen
Gepubliceerd door:
Miranda Schoot

Recente artikelen

Ouderschap en autisme: mijn verhaal achter de roze wolk

Een persoonlijk ervaringsverhaal over ouderschap en autisme. Van een moeilijke start en jaren vol onzekerheid,…

2 weken geleden

Waarom kost een dagje weg mij zoveel energie?

In deze blog deel ik mijn ervaring met een dagje weg naar de dierentuin met…

2 maanden geleden

Hoe ik workshops geef vanuit mijn autisme-ervaring

Vijf jaar geleden zag ik mezelf nog niet voor een groep staan. Inmiddels geef ik…

2 maanden geleden

Ik en zelfzorg

Zelfzorg is niet vanzelfsprekend, zeker niet bij autisme. In dit persoonlijke blog neem ik je…

2 maanden geleden

De stille strijd: wat TOS en ASS voor ons betekenen

In dit blog deel ik onze persoonlijke ervaring met TOS en ASS. Over hoe het…

2 maanden geleden

Autisme en Tos bij (jong) volwassenen – een vergeten combinatie

Autisme komt vaak samen voor met andere diagnoses. In dit blog belicht ik een onderbelichte…

2 maanden geleden