Als het tegenzit…..

Als alles goed gaat, heb ik niet zoveel last van mijn autismekenmerken. Ik kan dan heel goed functioneren, zowel thuis als op het werk.

Maar als iets veranderd, (ook als is het voor iemand anders iets kleins) heb ik echt last van mijn autismekenmerken. De stress/spanning slaat toe. Mijn hoofd gaat zijn eigen gang, denken lukt niet meer, mijn emoties gaan alle kanten op, huilen, lachen, boos.

Het gevolg: het lukt niet meer te slapen, niet meer te concentreren, erg afwezig, emotioneel, zweethanden, Ik trek mij terug. Ook heb ik lichamelijk klachten zoals bijvoorbeeld last van mijn schouders/onderrug en gespannen spieren.

Mijn paniek slaat toe: ik zit in de rode fase (alarmfase). Hoe kan dit nu gebeuren. Ik heb zoveel kennis, inzicht en een signaalplan, wat ik moet doen om niet in de oranje/rode fase te komen. Toch zit ik in de rode fase en ik kom er maar niet uit.

Iemand anders kan ik heel goed helpen en begeleiden, maar mijzelf…………. Gek word ik ervan. Boos, gefrustreerd, verdriet op mijzelf.

Dan vraag ik mij af, waarom ik? Waarom heb ik nu Autisme? Waarom moet ik om kleine dingetjes hulp vragen en heb ik hulpmiddelen nodig? Ik ben het zat om autisme te hebben.

Ik wil ervan af. Maar dat kan niet. Voor mijn hele leven heb ik die stomme autisme. Waarom is er niet een pilletje, dat het autisme weggaat? Ik heb geen zin om elke keer te vechten.

En dan is er weer rust in de tent. Groen licht, ik kan weer thuis en op het werk functioneren. Ik krijg weer plezier. Ik zie weer mijn positieve autismekenmerken, vooral mijn doorzettingsvermogen, kracht, loyaliteit, eerlijk.

Yes ik ben er weer.

Ik weet sinds een paar jaar hoe het bij mij werkt. Ik herken eerder mijn stresssignalen en weet wat mijn stressoorzaken zijn. Van daaruit zoek ik oplossingen, zoals meer rustmomenten, meer duidelijkheid vragen en eerder mijn grens aangeven. 

De Rust bij Autisme methode heeft mij heel erg geholpen en nu nog steeds. Wil jij ook weten hoe het bij jou werkt? Neem gerust contact met mij op.