De laatste jaren ben ik boeddha’s gaan verzamelen. Het gaat vooral om mannelijke boeddha’s.
Dit is begonnen nadat mijn vader in 2014 overleed, na een korte heftige ziektebed. Inhoudelijk ga ik hier niet verder op in.
We hebben een mooie prachtige foto van mijn vader gekregen. Normaal plaats je de foto op een plek voor herinnering. Dit kon ik niet en nog steeds niet. Het lukt mij niet om het plekje in huis te geven.
In mijn beeld/gedachtegang klopt het niet. Hoe hij op de foto eruit ziet, op die leeftijd hebben wij van onze vader afscheid moeten nemen. Dit blijft een negatieve pijnlijke herinnering.
Ik wil mijn vader als positieve herinnering zien. En onbewust, ben ik nu achter, is mijn interesse in boeddha’s begonnen. Het gaat niet om het geloof, nee het is de uitstraling van de beelden. Bij mij komen ze over als rust, bescherming, veilig. Dit was bij mijn vader ook zo. Het was een rustige, sterke man. Stond altijd voor ons klaar.
Mijn man zegt wel, nog meer boeddha’s? Het lijkt wel een boeddhahuis. Maar voor mij zit er een betekenis achter.
Mijn gedachtegang:
- Ik heb zo positieve herinnering van mijn vader,
- Mijn vader is dichtbij,
- Mijn vader beschermt mij zo,
- Ik voel de rust van mijn vader.
Van mijn oud-collega heb ik een vrouwelijke boeddha gekregen. Hij heeft uitgelegd dat vrouwelijke boeddha sterke vrouwen zijn. Hier zie ik mij zelf ook wel in. Het is elke dag balans zoeken met mijn energie, het kost elke dag veel energie, maar ik sla mij er wel doorheen.
groet,
Miranda
Oh Miranda wat heb ik respect voor jouw.
Super hoe jij van je probleem je kracht hebt gemaakt en nu ook anderen hebben dit te bereiken.
Petje af.
Hg Coby de moeke van Femke je voetbal vriendintsje