Van 2015 tot 2018 zat ik bijna 2,5 jaar in het ziektewet. Ik was totaal mijzelf kwijt, kreeg de diagnose autisme, angststoornis, overlijden van mijn vader. Dit uitte in depressieve gevoelens. Daarna ging het weer beter met mij. Ik had weer plezier in mijn werk en ging meer uren werken. Op het laatst werkte ik wel 32 uur.
Veranderingen
Het duurde niet lang, kwam de onrust weer. Veranderingen in de organisatie, zoals onze unit moest verhuizen naar een ander gebouw. De organisatie veranderde ook steeds en werd ook alleen maar groter. Voor de organisatie is het alleen maar goed, dat het veranderd, maar voor mij niet. Ik heb heel veel moeite met o.a. veranderingen, omschakelen en onverwachte gebeurtenissen. Daarna kwam ik steeds in de ziektewet, omdat het mij elke keer te veel werd door de veranderingen van het werk. Het stapelde maar op de prikkels.
Op het laatst bracht het werk nog alleen maar negatieve energie. Ik moest me elke keer weer opladen om naar het werk te gaan.
Mijn Gedachtes:
- Dit ben ik niet, normaal was ik nooit ziek.
- Ik word er gek van.
- Normaal ging ik altijd door, had altijd plezier in het werk.
Het was niet alleen de veranderingen op het werk, ook ik ben veranderd. Ik werkte niet alleen in loondienst, maar in juni 2018 heb ik mij ingeschreven bij KvK als zzp-er als autismecoach.
Idee
Door mijn slechte ervaringen met mijn diagnose autisme, kwam ik op een idee, waarom ik niet zelf coach word. Zo kan ik de mensen helpen die ook hiermee stoeien.
Door deze passie werd de balans ook wat moeilijker met het werk in loondienst. Ik had het gevoel dat ik half werk leverde bij de organisatie en bij het coachen. Daar kon ik als perfectionist niet mee omgaan.
Loslaten
Ik had al eerder afspraken gemaakt om weg te gaan bij de organisatie, maar dat had ik teruggedraaid. Ik zag het niet zitten om weg te gaan, maakte mij te veel zorgen en durfde het niet meer aan. Wat doe ik mijzelf aan om weg te gaan, ik weet wat ik heb. Als mijn dochter ziek was, nam ik vrij. Financieel wist ik waar ik aan toe was. Ik kon thuiswerken, had op het werk een concentratieruimte, Leuke collega´s en ga maar zo door.
Maar dit kon echt niet langer doorgaan. Het gaf mij te veel onrust in mijn hoofd en kwam weer in de ziektewet. Ik heb de stap genomen om weg te gaan bij de organisatie. Dit was een hele moeilijke stap voor mij om deze keuze te maken. Ik heb wel met elkaar 22 jaar gewerkt bij deze organisatie.
Geen spijt
Vanaf november 2019 ben ik officieel niet meer in loondienst. De eerste paar weken toen ik daar niet meer werkte had ik het erg moeilijk. Voor mijn gevoel zat ik in een soort rouwproces. Er kwam niets uit mijn handen, erg emotioneel. Mijn gedachtes waren: ik laat mijn collega´s in de steek, ik heb gefaald, heb ik wel goede keuze gemaakt, Zo wilde ik niet weggaan, had heel wat anders in mijn hoofd.
Maar nu ik de stap genomen heb, zit ik lekkerder in mijn vel. Ik heb meer energie voor andere dingen, zoals mijn gezin, coachen en wat heel belangrijk voor mij is, ik heb heel veel rust in mijn hoofd.
0 reacties