Home » Blog » Autisme » Hoe mijn zoon met ASS en TOS een excursie ervaart

Hoe mijn zoon met ASS en TOS een excursie ervaart

door | 14 mrt, 2023 | Autisme, TOS

hNormaal schrijf ik nooit blogartikelen over mijn zoon, maar ik ben echt supertrots op hem dat hij toch meegaat op excursie. De meeste mensen zullen denken, het is toch maar een excursie. Dat doe je toch even. NOU NEE!

Mijn zoon

Mijn zoon van bijna 18 jaar heeft autisme en taalontwikkeling stoornis. Hij is o.a. erg gevoelig voor sfeer/stemming van de omgeving. Hij is een angstig jonge man. Ook heeft hij moeite met verwoorden wat hij bedoelt, moeite met gevoelens en emotie te uiten. Thuis voelt hij zich veilig en kan hij ontspannen. Éenmaal stap buiten, gaat de spanning/angstsignalen aan. Constant is hij alert. De hele dag past hij aan, tijd nodig om de alle informatie (zintuigelijk, emotionele en cognitieve informatie) te verwerken. Constant staat zijn hoofd aan. Dit kost hem heel veel energie, vooral mentale energie. Een van zijn kwaliteiten is doorzettingsvermogen. Deze kwaliteit geeft hem kracht om  met zijn autisme en TOS om te gaan.

 Excursie

In 2023 kregen we een mail van school dat ze op excursie gaan naar kamp Westerbork. Mijn alarmbellen gingen meteen rinkelen, want ik weet hoe mijn zoon is. Het liefst wil ik hem thuis houden om hem te beschermen waar hij moeite mee heeft. Ik weet wat er gaat komen:

  • Spanningen een week van te voren.
  • Niet of weinig slapen.
  • Niet veel kunnen hebben.
  • Op de dag zelf, zit hij in de flow, maar als hij thuiskomt, komt de ontlading Huilen, hoofdpijn etc).
  • De dagen erna, meestal de tweede dag, komt de informatie wat hij die dag heeft meegekregen binnen. Hij is dan erg moe, komt niet veel uit de handen, erg gevoelig, emotioneel, overzicht kwijt, niet kunnen concentreren.

 Voor zoon is het dubbel. Het kost hem heel veel mentale energie, maar hij vindt het ook wel leuk op excursie. Plezier maken met zijn klasgenoten en leerkrachten. Hij wil ook niet anders zijn en voelen. Dus hij heeft gekozen om wel te gaan. 

Voorbereiding voor de dag excursie

We gaan naar de mogelijkheden kijken. Wat heeft mijn zoon nodig, om te kunnen gaan.

  • – de leerkrachten zijn op de hoogte gebracht wat de signalen kunnen zijn, dat het teveel voor mijn zoon wordt. Wat ze kunnen doen.
  • – Aan de hand van een mindmap overzichtelijk gemaakt wat er gaat gebeuren. Hij heeft ook informatie meegekregen wat er gaat gebeuren van school.
  • – Aan de hand van Prikkelprofielkaarten van Nynke Zuurmond hebben we zijn gevoel/gedachtes/wat doe ik en wat wil ik in overprikkelingsfase op kaart gebracht. Hier hebben we een foto van gemaakt. Dit neemt hij mee op de dag. Hij kan het dan aan de leerkrachten laten zien, wat ze voelt etc.
  • – als het hem teveel wordt uit de omgeving.

Veilige omgeving

Wat erg belangrijk voor mijn zoon is, is een veilige omgeving. Als hij die niet heeft, gaat hij niet weg. Op school voelt hij hem wel aardig veilig. De leerkrachten en klasgenoten vindt hij geweldig. Hier kan hij meelachen. Tuurlijk een beetje spannend vindt hij school altijd wel. Hij is niet thuis. Maar hij weet dat de leerkrachten op de hoogte zijn. Dit geeft hem rust. De dagen voor de excursiedag weet hij dat wij hem wel met rust laten. We stellen hem niet te veel vragen. We proberen ook zoveel mogelijk activiteiten uit te stellen totdat alles gebeurt is. Tuurlijk onverwachte gebeurtenissen kunnen we nooit uitsluiten. De dagen erna, laten we hem ook wel wat met rust. We moeten niet teveel van hem verwachten. 

Zo leert mijn zoon met zijn angsten/spanningen om te gaan. Ik kan hem wel thuislaten, maar dan belemmer ik hem alleen maar in haar ontwikkeling. De angsten en spanningen blijven wel, maar hij leert er mee om te gaan.

De angst is er EN er is ruimte voor plezier.

 Ik heb toestemming van mijn zoon om een blogartikel te schrijven. Hiermee wil ik inzicht geven in iemands leven die autisme en TOS heeft. Het is heel complex. 

 

Over Miranda

Mijn naam is Miranda Schoot, ik ben 48 jaar en woon in Harlingen. Samen met mijn man hebben we 1 zoon van 17 jaar. Sinds 2010 weet mijn zoon dat hij autisme heeft en ik weet het sinds 2013.

Ik weet hoe grillig autisme kan zijn en ook ik heb dieptepunten meegemaakt zoal op het werk en thuis zoals bv. depressie en burn out.

Gerelateerde artikelen

Van overleven naar leven en genieten

Van overleven naar leven en genieten

Vanaf de geboorte van mijn zoon tot zijn 7e jaar ging ik maar door. Ik werd eigenlijk geleefd, zorgde niet echt voor mijzelf. Hier nam ik geen tijd voor. Mijn zoon ging voorop. Als mijn zoon het maar goed heeft. Ik wist nog niet dat ik Autisme had. Er kwam zoveel op mij af. Ik nam teveel verantwoordelijkheid, teveel controle willen houden en stond altijd voor iedereen klaar,

Lees meer
Zwarte draad door mijn leven

Zwarte draad door mijn leven

Ik hoor heel vaak van mensen die net de diagnose autisme hebben gekregen dat ze daarmee blij zijn. Het geeft rust, dat ze weten wat er aan de hand is.

Zo heb ik het niet beleefd. Sinds ik de diagnose ASS heb gekregen is mijn vertrouwen volkomen beschadigd. Ik ben onzeker geworden. Mijn controle over mijzelf was ik kwijt. En mijn grip op mijn leven was totaal weg.

Lees meer

0 reacties

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Tweet
Share
Share
Pin