Home » Blog » Autisme » Hoe mijn zoon met ASS en TOS een excursie ervaart

Hoe mijn zoon met ASS en TOS een excursie ervaart

door | 14 mrt, 2023 | Autisme, TOS

hNormaal schrijf ik nooit blogartikelen over mijn zoon, maar ik ben echt supertrots op hem dat hij toch meegaat op excursie. De meeste mensen zullen denken, het is toch maar een excursie. Dat doe je toch even. NOU NEE!

Mijn zoon

Mijn zoon van bijna 18 jaar heeft autisme en taalontwikkeling stoornis. Hij is o.a. erg gevoelig voor sfeer/stemming van de omgeving. Hij is een angstig jonge man. Ook heeft hij moeite met verwoorden wat hij bedoelt, moeite met gevoelens en emotie te uiten. Thuis voelt hij zich veilig en kan hij ontspannen. Éenmaal stap buiten, gaat de spanning/angstsignalen aan. Constant is hij alert. De hele dag past hij aan, tijd nodig om de alle informatie (zintuigelijk, emotionele en cognitieve informatie) te verwerken. Constant staat zijn hoofd aan. Dit kost hem heel veel energie, vooral mentale energie. Een van zijn kwaliteiten is doorzettingsvermogen. Deze kwaliteit geeft hem kracht om  met zijn autisme en TOS om te gaan.

 Excursie

In 2023 kregen we een mail van school dat ze op excursie gaan naar kamp Westerbork. Mijn alarmbellen gingen meteen rinkelen, want ik weet hoe mijn zoon is. Het liefst wil ik hem thuis houden om hem te beschermen waar hij moeite mee heeft. Ik weet wat er gaat komen:

  • Spanningen een week van te voren.
  • Niet of weinig slapen.
  • Niet veel kunnen hebben.
  • Op de dag zelf, zit hij in de flow, maar als hij thuiskomt, komt de ontlading Huilen, hoofdpijn etc).
  • De dagen erna, meestal de tweede dag, komt de informatie wat hij die dag heeft meegekregen binnen. Hij is dan erg moe, komt niet veel uit de handen, erg gevoelig, emotioneel, overzicht kwijt, niet kunnen concentreren.

 Voor zoon is het dubbel. Het kost hem heel veel mentale energie, maar hij vindt het ook wel leuk op excursie. Plezier maken met zijn klasgenoten en leerkrachten. Hij wil ook niet anders zijn en voelen. Dus hij heeft gekozen om wel te gaan. 

Voorbereiding voor de dag excursie

We gaan naar de mogelijkheden kijken. Wat heeft mijn zoon nodig, om te kunnen gaan.

  • – de leerkrachten zijn op de hoogte gebracht wat de signalen kunnen zijn, dat het teveel voor mijn zoon wordt. Wat ze kunnen doen.
  • – Aan de hand van een mindmap overzichtelijk gemaakt wat er gaat gebeuren. Hij heeft ook informatie meegekregen wat er gaat gebeuren van school.
  • – Aan de hand van Prikkelprofielkaarten van Nynke Zuurmond hebben we zijn gevoel/gedachtes/wat doe ik en wat wil ik in overprikkelingsfase op kaart gebracht. Hier hebben we een foto van gemaakt. Dit neemt hij mee op de dag. Hij kan het dan aan de leerkrachten laten zien, wat ze voelt etc.
  • – als het hem teveel wordt uit de omgeving.

Veilige omgeving

Wat erg belangrijk voor mijn zoon is, is een veilige omgeving. Als hij die niet heeft, gaat hij niet weg. Op school voelt hij hem wel aardig veilig. De leerkrachten en klasgenoten vindt hij geweldig. Hier kan hij meelachen. Tuurlijk een beetje spannend vindt hij school altijd wel. Hij is niet thuis. Maar hij weet dat de leerkrachten op de hoogte zijn. Dit geeft hem rust. De dagen voor de excursiedag weet hij dat wij hem wel met rust laten. We stellen hem niet te veel vragen. We proberen ook zoveel mogelijk activiteiten uit te stellen totdat alles gebeurt is. Tuurlijk onverwachte gebeurtenissen kunnen we nooit uitsluiten. De dagen erna, laten we hem ook wel wat met rust. We moeten niet teveel van hem verwachten. 

Zo leert mijn zoon met zijn angsten/spanningen om te gaan. Ik kan hem wel thuislaten, maar dan belemmer ik hem alleen maar in haar ontwikkeling. De angsten en spanningen blijven wel, maar hij leert er mee om te gaan.

De angst is er EN er is ruimte voor plezier.

 Ik heb toestemming van mijn zoon om een blogartikel te schrijven. Hiermee wil ik inzicht geven in iemands leven die autisme en TOS heeft. Het is heel complex. 

 

Over Miranda

Mijn naam is Miranda Schoot, ik ben 48 jaar en woon in Harlingen. Samen met mijn man hebben we 1 zoon van 17 jaar. Sinds 2010 weet mijn zoon dat hij autisme heeft en ik weet het sinds 2013.

Ik weet hoe grillig autisme kan zijn en ook ik heb dieptepunten meegemaakt zoal op het werk en thuis zoals bv. depressie en burn out.

Gerelateerde artikelen

Ben je lekker uitgerust na een weekendje weg?

Ben je lekker uitgerust na een weekendje weg?

Net terug van weekendje weg geweest. Krijg ik de vraag; Een leuk weekendje weggeweest? Ja gezellig, heerlijk en leuk. Maar nu moet ik echt even bijkomen. De persoon zit mij raar aan te kijken. Huh bijkomen, je bent toch weekendje weggeweest, dan ben je toch al uitgerust? Zulke vragen en gezichten krijg ik dan heel vaak. In het begin vond ik dit erg vervelend, maar nu denk ik. Ach laat maar. Ze snappen het toch niet.

lees verder

Als het tegenzit…..

Als alles goed gaat, heb ik niet zoveel last van mijn autismekenmerken. Ik kan dan heel goed functioneren, zowel thuis als op het werk.

Maar als iets veranderd, (ook als is het voor iemand anders iets kleins) heb ik echt last van mijn autismekenmerken.

lees verder
Help! ik verzuip.

Help! ik verzuip.

Ik merk aan mijzelf dat ik aan het overleven ben in plaats van leven. Dit komt doordat mijn structuur gewijzigd is in mijn prive-situatie. Er zijn...

lees verder

0 Reacties

Verzend een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Tweet
Share
Share
Pin